Rodzimy Kościół Polski - polski związek wyznaniowy, który wyrósł z kultury i religii przedchrześcijańskich Słowian.
Do posłuchania podczas lektury artykułu:
- Polski zespół JAR
- Иван Купала - Росы
- ŽiariSlav a Bytosti, Stúpaj stúpaj
ZAPRASZAMY
Wszystkie informacje to oficjalne poglądy głoszone przez RKP, z którym jednak nie utożsamiam się. Jednym z symboli tego Kościoła jest swastyka, jednak RKP nie brał udziału w tworzeniu hitleryzmu, nie identyfikuje się z bojówkarzami neonazistowskimi, którzy obecnie działają w Polsce pod jego przykrywką. RKP nie jest New Age, chociaż nie uda się uniknąć takich porównań - i New Age i RKP posiada w swych założeniach kult przyrody.
I. WSTĘP
RKP nie jest sektą! W swym założeniu RKP stara się przypominać Polakom o wierze przodków)
W 1995 roku został wpisany do rejestru Związków Wyznaniowych w RP. Kontynuuje tradycję i wiarę Słowian przed pojawieniem się Chrześcijaństwa na ziemiach polskich.
Jego celem jest przypominanie Polakom o swej tradycji i pierwotnych wierzeniach. Ma charakter etniczno - religijnego związku wyznaniowego. Przynależność do niego nie jest uwarunkowana posiadaniem obywatelstwa polskiego lub wyrzekania się swej religii, np chrześcijańskiej. Do dzisiaj istnieje zwyczaj zostawiania jedzenia na grobach, topienia Marzanny. Dożynki, choinka, malowanie pisanek. To wszystko są zwyczaje wyrosłe z obrzędowości pogańskiej.
Wśród członków R.K.P. nie brakuje zwolenników rodzimego folkloru czy osób zawiedzionych komercjalizacja innych wyznań, wszyscy jednak szukają korzeni swoich przodków i odpowiedzi na pytania, które przez ludzi stawiane są od zarania dziejów... Cel istnienia. Pozwala odnaleźć miejsce w otaczającym nam świecie i życie zgodne z naturą.
Niestety, obecnie zaczynają dziać się niekorzystne i zagrażające mu zjawiska. Ponieważ ważnym elementem jego symboliki jest prawoskrętna swastyka, powstają grupy wyznaniowe o zabarwieniu przestępczym (neonazistowskie lub skrajnie neopogańskie), które poprzez swe nowe, dziwne i krwawe obrzędy i działalność szkodzą RKP.
W tym wątku opisany będzie TYLKO RKP, w swym pierwotnym, pozytywnym kształcie. Takim, jak stanowią założenia jego twórców.
Członkowie RKP starają się żyć w zgodzie z naturą, co przybliża ich do swoich wyznaniowych polskich praprzodków. RKP jest tolerancyjny i przyjazny dla wszystkich wyznań i zachowań, do momentu, gdy w najmniejszy sposób zaczynają być łamane prawa człowieka i natury oraz zaczynają oni doznawać cierpienia i ograniczana jest ich wolność jako jednostki.
Wg. RKP, inne kraje słowiańskie uważają, że Polska powoli zatraca swe rodzime dziedzictwo sprzed przyjęcia chrześcijaństwa oraz z wczesnej państwowości. Dlatego Rodzimy Kościół tara się poprzez swoją działalność promować w społeczeństwie tę zapomnianą już w zasadzie historię i kulturę słowiańską, by nie ograniczała się jedynie do muzeum w biskupińskim skansenie.
W 1995 roku został wpisany do rejestru Związków Wyznaniowych w RP. Kontynuuje tradycję i wiarę Słowian przed pojawieniem się Chrześcijaństwa na ziemiach polskich.
Jego celem jest przypominanie Polakom o swej tradycji i pierwotnych wierzeniach. Ma charakter etniczno - religijnego związku wyznaniowego. Przynależność do niego nie jest uwarunkowana posiadaniem obywatelstwa polskiego lub wyrzekania się swej religii, np chrześcijańskiej. Do dzisiaj istnieje zwyczaj zostawiania jedzenia na grobach, topienia Marzanny. Dożynki, choinka, malowanie pisanek. To wszystko są zwyczaje wyrosłe z obrzędowości pogańskiej.
Wśród członków R.K.P. nie brakuje zwolenników rodzimego folkloru czy osób zawiedzionych komercjalizacja innych wyznań, wszyscy jednak szukają korzeni swoich przodków i odpowiedzi na pytania, które przez ludzi stawiane są od zarania dziejów... Cel istnienia. Pozwala odnaleźć miejsce w otaczającym nam świecie i życie zgodne z naturą.
Niestety, obecnie zaczynają dziać się niekorzystne i zagrażające mu zjawiska. Ponieważ ważnym elementem jego symboliki jest prawoskrętna swastyka, powstają grupy wyznaniowe o zabarwieniu przestępczym (neonazistowskie lub skrajnie neopogańskie), które poprzez swe nowe, dziwne i krwawe obrzędy i działalność szkodzą RKP.
W tym wątku opisany będzie TYLKO RKP, w swym pierwotnym, pozytywnym kształcie. Takim, jak stanowią założenia jego twórców.
Członkowie RKP starają się żyć w zgodzie z naturą, co przybliża ich do swoich wyznaniowych polskich praprzodków. RKP jest tolerancyjny i przyjazny dla wszystkich wyznań i zachowań, do momentu, gdy w najmniejszy sposób zaczynają być łamane prawa człowieka i natury oraz zaczynają oni doznawać cierpienia i ograniczana jest ich wolność jako jednostki.
Wg. RKP, inne kraje słowiańskie uważają, że Polska powoli zatraca swe rodzime dziedzictwo sprzed przyjęcia chrześcijaństwa oraz z wczesnej państwowości. Dlatego Rodzimy Kościół tara się poprzez swoją działalność promować w społeczeństwie tę zapomnianą już w zasadzie historię i kulturę słowiańską, by nie ograniczała się jedynie do muzeum w biskupińskim skansenie.
II. HISTORIA
- 1784-1825 Zorian Dołęga-Chodakowski (Adam Czarnocki)zapoczątkowuje neopoganizm w Polsce.
- 1921: Władysław Kołodziej zakłada Koło Czcicieli Światowida (inna nazwa - Lechickie Koło Czcicieli Światowida). Ten związek nigdy nie został formalnie zarejestrowany.
- 1941: Powołanie Wielkiej Rady Drzewitów Lechii Polskiej.
- 1945: Powołanie Wielkiej Rady Drzewitów Rosji.
- 1946 - 1947: Okres działania słowiańskiej grupy wyznaniowej o nazwie Stowarzyszenie Lechitów "Sława".
- ok 1980: Zawieszenie działalności Koła Czcicieli Światowida.
- 24 marca 1995 roku: ma miejsce zarejestrowanie Rodzimego Kościoła Polskiego w Urzędzie do Spraw Wyznań, na razie pod numerem 88. Jego siedzibą została Warszawa, Poznań i Lublin. Obecnie RKP liczy ponad 500 osób.
III. BÓG CHRZEŚCIJAŃSKI A KRP
Religia chrześcijańska jest monoteistyczna, ale występują w niej aniołowie i święci, którzy mają możliwość wstawiania się za człowiekiem do boga, zatem pełnią w pewnym sensie rolę bóstw. Mają tez swoje ołtarze i ludzie modlą się do nich. Jest to odpowiedź na krytykę RKP, że propaguje wielobóstwo.
Bóg główny w religii prasłowiańskiej jest wszystkim, zajmuje szczyt hierarchii, zaś bóstwa to tylko jego przejawy. RKP podaje przykład z kostką do gry. Kostka to bóg główny, oczka - bóstwa - ale w dalszym ciągu znajdują się na kostce, czyli nie mogą bez niej istnieć.
Oczywiście nie należy porównywać Aniołów z religii judeochrześcijańskich do bóstw w religii prasłowiańskiej, bo to zupełnie odmienne istoty i zjawiska. Czyniło tak wczesne chrześcijaństwo, wypierając bogów słowiańskich poprzez zastępowanie ich świętymi o podobnie brzmiącym imieniu. np Świętowita - świętym Witem. Chodziło o to, że aby religia obca przyjęła się w społeczeństwie musiała być zrozumiana, musiała w jakimś sensie przypominać tę wypieraną.
Dlatego w miejscach świątyń pogańskich budowano kaplice i kościoły a w dni świąt pogańskich wyznaczano święta chrześcijańskie.
Fakt czczenia większej ilości bóstw przez jedna osobę nie jest nielogiczny, ponieważ bóstwa te są jedynie przejawem najwyższego boga.
Nie należy uznawać religii prasłowiańskiej za monoteizm. Monoteizm, to wiara w jednego Boga
a politeizm - w wielu.
Politeizm (i tak jest w RKP) zakłada hierarchię ważności bóstw. Najwyżej stoi Światowid (jak Zeus w mitologii greckiej, czy Jowisz w rzymskiej), niżej zaś inni bogowie, z których ten bliżej Świętowita jest ważniejszy niż ten co dalej od niego.
Bóg główny w religii prasłowiańskiej jest wszystkim, zajmuje szczyt hierarchii, zaś bóstwa to tylko jego przejawy. RKP podaje przykład z kostką do gry. Kostka to bóg główny, oczka - bóstwa - ale w dalszym ciągu znajdują się na kostce, czyli nie mogą bez niej istnieć.
Oczywiście nie należy porównywać Aniołów z religii judeochrześcijańskich do bóstw w religii prasłowiańskiej, bo to zupełnie odmienne istoty i zjawiska. Czyniło tak wczesne chrześcijaństwo, wypierając bogów słowiańskich poprzez zastępowanie ich świętymi o podobnie brzmiącym imieniu. np Świętowita - świętym Witem. Chodziło o to, że aby religia obca przyjęła się w społeczeństwie musiała być zrozumiana, musiała w jakimś sensie przypominać tę wypieraną.
Dlatego w miejscach świątyń pogańskich budowano kaplice i kościoły a w dni świąt pogańskich wyznaczano święta chrześcijańskie.
Fakt czczenia większej ilości bóstw przez jedna osobę nie jest nielogiczny, ponieważ bóstwa te są jedynie przejawem najwyższego boga.
Nie należy uznawać religii prasłowiańskiej za monoteizm. Monoteizm, to wiara w jednego Boga
a politeizm - w wielu.
Politeizm (i tak jest w RKP) zakłada hierarchię ważności bóstw. Najwyżej stoi Światowid (jak Zeus w mitologii greckiej, czy Jowisz w rzymskiej), niżej zaś inni bogowie, z których ten bliżej Świętowita jest ważniejszy niż ten co dalej od niego.
Zdarza się, że Rodzimy Kościół Polski jest błędnie nazywany religią monoteistyczną, ze względu na analogię do religii katolickiej - Bóg jest przedstawiany w trzech osobach (Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty), aniołowie i święci (czyli odpowiedniki bóstw w neopogaństwie) oraz przedmioty , którym oddaje się cześć boską - np. relikwie.
Jest to zasadniczy błąd i świadczy o niezrozumieniu idei wiary RKP.
Jest to zasadniczy błąd i świadczy o niezrozumieniu idei wiary RKP.
RKP nie propaguje agresywnie neopogaństwa, bo nie da sie zaprzeczyć, że istniało ono na ziemiach polskich wcześniej niż chrześcijaństwo i bardzo długo.
Celem głównym istnienia RKP jest przybliżenie Polakom wiary ich przodków oraz wyjaśnieniem że nie ma w niej niczego złego i że nie jest sektą ani organizacją o zabarwieniu satanistycznym.
Inna cech religii prasłowiańskich, to PANTEIZM.
Jest to utożsamianie bogów z silami natury, z przyrodą.
IV. OSOBY ZAŁOŻYCIELI
- LECH EMFAZY STEFAŃSKI
literat, reżyser i psychotronik, który w latach 70 tych był jednym z inicjatorów powstania Stowarzyszenia Radiestetów, a następnie Towarzystwa Psychotronicznego. Prowadził prywatne badania parapsychologiczne między innymi nad hipnozą i widzeniem skórnym. Jest też autorem kilku książek z pokrewnych dziedzin, między innymi: "Alchemicy.", "Adept Wysokiej Magii.", "Prognostikon.", "Od magii do psychotroniki czyli ars magica." (wspólnie z Michałem Komarem), a także dotyczących pogaństwa: "Wyrocznia słowiańska Magiczny Krąg Światowida." Warszawa 1993 wyd. Athanor (książka zawiera oryginalny system wróżebny oparty na mitologii słowiańskiej) i "Magia Run." Warszawa (brak daty wydania) wyd. Athanor (jest to broszura dotycząca magii i wróżbiarstwa runicznego).
- KAZIMIERZ MAZUR– aktor. Znany z roli Tomaszka Niechcica z nakręconego w latach 70 tych, przez Jerzego Antczaka, serialu - Noce i dnie.
V. NAZWA
W chrześcijaństwie kościoły, to budowle - wtedy pisany jest z małej litery. Z dużej – gdy mowa o społeczności Wiernych.
Bóg w judaizmie i chrześcijaństwie, czy Allach w islamie też pisany jest z dużej litery, bo wiadomo o kogo chodzi – jest w tych religiach tylko jeden Bóg (w chrześcijaństwie pod trzeba postaciami).
RKP oraz Rodzimy Kościół Amerykański (Native American Church) zrzeszający Indian (odpowiedników Słowian) posługuje się inną definicją kościoła – jest to religijna organizacja wyznawców i ich duchowieństwa, posiadająca własną strukturę, ściśle określone zasady organizacyjne i prawne, własny system filozoficzny - doktrynę, określone normy postępowania - kultowego i etycznego.
Rodzimy Kościół Polski, wzorem Rodzimego Kościoła Amerykańskiego, nawiązuje także do dawnych (przedchrześcijańskich) wierzeń etnicznych, jednocześnie przy tym respektując przybyłe później wyznania.
Nazwa "...Polski" nie oznacza, że mogą należeć do niego tylko osoby narodowości polskiej. RKP otwarty jest na wszystkie religie i narodowości.
Słowo Polski użyte jest dlatego, bo powołany i zarejestrowany został na terenach polskich
Równie dobrze mógłby być "...Słowiański", wtedy zachęcałby do wstępowania w jego szeregi Słowaków lub Ukraińców a także byłoby to bliższe prawdzie, bo słowo "słowiański" dokładniej określa jego historię.
Polacy nie mają powodu aby wypierać się i wstydzić się swojej praprzeszłości. Dlatego wyznawcy RKP mają pełne prawo nazywać Boga, te kosmiczną siłę, Światowidem.
VI. WIARA
RKP wierzy, że o losie świata decyduje Siła Kosmiczna - Bóg - oraz liczne istoty duchowe Mu podległe. Czci Boga, dobroczyńcę, Stwórcę, obrońcę, który czczony jest też u innych narodów, ale inaczej go nazywają - Bóg, Allach itd.
Neopoganizm nie wyznaje Szatana, bo go nie zna – szatan należy do judeochrześcijaństwa. Fizyczne wyobrażenia bóstw to nie tzw. martwe, drewniane bałwany, lecz wizerunki bóstw podległych najwyższemu bogu - w przypadku Rodzimego kościoła Polskiego ten najwyższy bóg to Światowid. Światowid jest przejawem przyrody, która otacza wszystkie istoty na Ziemi, sa one jej częścią.
Zarzuca się Rodzimemu Kościołowi Polskiemu, że jego religia powstała z fałszywych, niesprawdzonych mitów i przesłanek, ponieważ nie zachowały się żadne teksty źródłowe dotyczące wiary Prasłowian. Nie jest to prawda, ponieważ wielu badaczy XIX i XX wiecznych spisało mity łotewskie, fińskie i litewskie opierając się na pieśniach i podaniach ludowych. Wiele wiedzy na ten temat zawartych jest w notatkach wędrowców chrześcijańskich i misjonarzy , którzy przybywali tutaj przed i podczas panowania Mieszka I.
Nie jest to zatem powód, by negować RKP, ponieważ nawet chrześcijaństwo, czy islam w swym kronikarskim zapisie posiada przebarwienia i przekłamania – z powodu nieudolności tłumaczy oraz zmian, jakim religie te ulegały na przestrzeni wieków na różnych terenach.
Neopoganizm nie wyznaje Szatana, bo go nie zna – szatan należy do judeochrześcijaństwa. Fizyczne wyobrażenia bóstw to nie tzw. martwe, drewniane bałwany, lecz wizerunki bóstw podległych najwyższemu bogu - w przypadku Rodzimego kościoła Polskiego ten najwyższy bóg to Światowid. Światowid jest przejawem przyrody, która otacza wszystkie istoty na Ziemi, sa one jej częścią.
Zarzuca się Rodzimemu Kościołowi Polskiemu, że jego religia powstała z fałszywych, niesprawdzonych mitów i przesłanek, ponieważ nie zachowały się żadne teksty źródłowe dotyczące wiary Prasłowian. Nie jest to prawda, ponieważ wielu badaczy XIX i XX wiecznych spisało mity łotewskie, fińskie i litewskie opierając się na pieśniach i podaniach ludowych. Wiele wiedzy na ten temat zawartych jest w notatkach wędrowców chrześcijańskich i misjonarzy , którzy przybywali tutaj przed i podczas panowania Mieszka I.
Nie jest to zatem powód, by negować RKP, ponieważ nawet chrześcijaństwo, czy islam w swym kronikarskim zapisie posiada przebarwienia i przekłamania – z powodu nieudolności tłumaczy oraz zmian, jakim religie te ulegały na przestrzeni wieków na różnych terenach.
Dla RKP podstawą wiary jest przyroda i jej prawa, w których przejawia się moc oraz istota Boga – w tym przypadku Świętowita. Nie jest najważniejsze, aby wiernie odtwarzać rytuały sprzed wieków, ale by kultywować sens i ideę dawnych wierzeń i prawd.
RKP chce przywrócić Narodowi Polskiemu ważny element jego historii z innego punktu widzenia niż czynią to np. archeologowie czy historycy.
Oni przekazują fakty i naukowe hipotezy. RKP chce natomiast pokazać ducha tej przeszłości i rodzimej dawnej wiary, aby nie zostały zapomniane.
RKP chce przywrócić Narodowi Polskiemu ważny element jego historii z innego punktu widzenia niż czynią to np. archeologowie czy historycy.
Oni przekazują fakty i naukowe hipotezy. RKP chce natomiast pokazać ducha tej przeszłości i rodzimej dawnej wiary, aby nie zostały zapomniane.
Na rysunku - położenie świątyni starosłowiańskiej w osadzie.
VII. BÓSTWA I SYMBOLIKA
Wiara Rodzimego Kościoła Polskiego opiera się na henoteizmie, panteizmie i politeizmie.
HENOTEIZM :
- Kult wielu istot boskich, z których jedna jest najwyższym bogiem - tzw. Metawszechświatem, (dominujące miejsce w kulcie zajmuje jedno z bóstw), pozostałe zaś podporządkowanymi mu pomniejszymi istotami nadprzyrodzonymi
- uznanie poszczególnych bóstw za wcielenia jednej istoty najwyższej.
PANTEIZM :
Utożsamianie boga / bóstwo ze światem przyrody.
POLITEIZM :
HENOTEIZM :
- Kult wielu istot boskich, z których jedna jest najwyższym bogiem - tzw. Metawszechświatem, (dominujące miejsce w kulcie zajmuje jedno z bóstw), pozostałe zaś podporządkowanymi mu pomniejszymi istotami nadprzyrodzonymi
- uznanie poszczególnych bóstw za wcielenia jednej istoty najwyższej.
PANTEIZM :
Utożsamianie boga / bóstwo ze światem przyrody.
POLITEIZM :
Wiara w istnienie wielu bogów
Wg. RKP, mimo, iż bogowie słowiańscy nie byli czczeni przez wieki, nie znaczy to, że nie istnieją. Fakt zapomnienia o nich nie oznacza, że nie istnieją, ponieważ są częścią otaczającej natury, tak jak ludzie i wszystkie stworzenia.
Potęga bóstwa nie zależy od ilości wiernych, ani tego, czy ludzie pamiętają jego imię i kierują do niego modlitwy. Nie można zaprzeczyć, że wszechświata nie ma, nawet, jeżeli się o nim nie pamięta, bo jest się jego częścią. czy się tego chce, czy nie.
Najwyższy Bóg - to Świętowit, Bóg o czterech twarzach.
Bóstwa pomniejsze to np. Makosza, Perun czy Weles.
Świętowit - nazwy połabskie: Svątevit, błędnie Światowid; w źródłach Zvanthevith, Sventevith - w bezpośrednim tłumaczeniu Pan Świętej i Nadprzyrodzonej Mocy, to główne bóstwo czczone przez plemię Słowian połabskich - Ranów zamieszkujące na Rugii w grodzie Arkona.
Relacja duńskiego kronikarza, Saxo Grammaticusa zawarta w dziele Gesta Danorum podaje, że w tamtejszej świątyni przedstawiać boga miał posąg olbrzymiej, człekopodobnej istoty o czterech twarzach. W prawej ręce trzymać miał róg, który kapłan podczas świąt napełniał winem w celu odprawienia wróżb. Uważany za boga najwyższego - pana niebios, także lasu, słońca, ognia, urodzaju i prawdopodobnie wojny. Pewne elementy posągu w Arkonie mają swoje ścisłe odpowiedniki w słynnym idolu zbruczyńskim (znalezionym w 1848 r.), który obecnie znajduje się w Muzeum Archeologicznym w Krakowie.
Czasami używa się na Światowida określeń Swaróg oraz Perun (błędnie, gdyż Perun miał jedną twarz, nie był bogiem Najwyższym)
Bierze się to z przeświadczenia wyznawców, że Bóg Najwyższy, niezależnie od imienia pod jakim będzie czczony, zawsze pozostanie Bogiem Najwyższym. Jego a jego rzeczywiste, prawdziwe imię (o ile takowe w ogóle posiada) zawsze pozostanie poza ograniczonym ludzkim pojmowaniem. Bóg Najwyższy jest nieograniczonym wiecznym absolutem, którego nie wolno i nie da się opisać kryteriami ludzkimi - dobro i zło. Natomiast tym kryteriom podlegają pomniejsi bogowie i boginie, ponieważ znajdują się bliżej ludzkiej, codziennej egzystencji.
Bogowie i boginie to przejaw Boga Najwyższego. Opiekują się różnymi aspektami związanymi z naturą i życiem codziennym.
Potęga bóstwa nie zależy od ilości wiernych, ani tego, czy ludzie pamiętają jego imię i kierują do niego modlitwy. Nie można zaprzeczyć, że wszechświata nie ma, nawet, jeżeli się o nim nie pamięta, bo jest się jego częścią. czy się tego chce, czy nie.
Najwyższy Bóg - to Świętowit, Bóg o czterech twarzach.
Bóstwa pomniejsze to np. Makosza, Perun czy Weles.
Świętowit - nazwy połabskie: Svątevit, błędnie Światowid; w źródłach Zvanthevith, Sventevith - w bezpośrednim tłumaczeniu Pan Świętej i Nadprzyrodzonej Mocy, to główne bóstwo czczone przez plemię Słowian połabskich - Ranów zamieszkujące na Rugii w grodzie Arkona.
Relacja duńskiego kronikarza, Saxo Grammaticusa zawarta w dziele Gesta Danorum podaje, że w tamtejszej świątyni przedstawiać boga miał posąg olbrzymiej, człekopodobnej istoty o czterech twarzach. W prawej ręce trzymać miał róg, który kapłan podczas świąt napełniał winem w celu odprawienia wróżb. Uważany za boga najwyższego - pana niebios, także lasu, słońca, ognia, urodzaju i prawdopodobnie wojny. Pewne elementy posągu w Arkonie mają swoje ścisłe odpowiedniki w słynnym idolu zbruczyńskim (znalezionym w 1848 r.), który obecnie znajduje się w Muzeum Archeologicznym w Krakowie.
Czasami używa się na Światowida określeń Swaróg oraz Perun (błędnie, gdyż Perun miał jedną twarz, nie był bogiem Najwyższym)
Bierze się to z przeświadczenia wyznawców, że Bóg Najwyższy, niezależnie od imienia pod jakim będzie czczony, zawsze pozostanie Bogiem Najwyższym. Jego a jego rzeczywiste, prawdziwe imię (o ile takowe w ogóle posiada) zawsze pozostanie poza ograniczonym ludzkim pojmowaniem. Bóg Najwyższy jest nieograniczonym wiecznym absolutem, którego nie wolno i nie da się opisać kryteriami ludzkimi - dobro i zło. Natomiast tym kryteriom podlegają pomniejsi bogowie i boginie, ponieważ znajdują się bliżej ludzkiej, codziennej egzystencji.
Bogowie i boginie to przejaw Boga Najwyższego. Opiekują się różnymi aspektami związanymi z naturą i życiem codziennym.
Rodzimy Kościół Polski posiada trzy główne symbole religijne.
Są nimi
- Ręce Boga
Cztery piorunowładne ręce, o pięciu, lub sześciu palcach ułożonych w grzebień, tworzą krzyż równo ramienny, będący głównym elementem symbolu. Ramiona krzyża skierowane w cztery strony świata są wyrazem wszechwładności stwórcy, zwanego w rodzimej wierze Słowian Bogoświatem. Są symbolem wszechświata, ze wszystkimi jego poznanymi, jak i nieodgadnionymi obszarami.
Często w czterech polach pomiędzy ramionami Rąk Boga umieszczane są łamane krzyże, czyli swarzyce. Z pośród czterech swarzyc dwie mają pojedynczo zagięte ramiona, dwie pozostałe posiadają na końcach podwójne zagięcie. Jest to symbolem dwoistości ognia niebiańskiego. Swarzyce o pojedynczych zagięciach oznaczają Swaroga i jego syna Swarożyca, czyli bóstwa ognia, zaś te o podwójnym zagięciu można rozumieć jako symbole Peruna, to ze względu na większa dynamikę oddawaną w rysunku, a typowa dla zjawiska burzy.
Same ręce krzyża wraz z grzebieniami na ich zakończeniach, także można przypisać jako atrybut Boga gromów. Mogą, bowiem symbolizować deszcz i chmury typowe dla gwałtownych zjawisk atmosferycznych. Jednak nie należy odrzucać teorii, jakoby grzebienie na końcach ramion krzyża mogły symbolizować promienie słoneczne Swarożyca. Obie interpretacje potwierdzają dwoistość tego symbolu i nie powinny być rozpatrywane oddzielnie.
Całość ideogramu Ręce Boga wyraża Najwyższego Boga w dwóch jego aspektach: słoneczno-ognistym i władczo-opiekuńczym. Symbolizuje jego wszechogarniającą moc.
Przedstawia on Świętowida, natomiast badacze uważają, że symbolika tego słupa jest o wiele głębsza. Zawiera trudne do odczytania informacje, dotyczące słowiańskiego modelu świata, religii, stosunków społecznych, lub model opisujący czasoprzestrzenną strukturę kosmosu.
Zgodnie z tą teorią, na przykład: "[...] cztery przedstawienia strefy górnej są reprezentacjami pór roku [...]: żeńska postać z rogiem reprezentuje lato, męska z koniem i bronią - jesień, męska postać bez atrybutu - zimę, żeńska postać z dyskiem - wiosnę."
"Modląc się składamy lewą dłoń na sercu, prawą na brzuchu - tak, jak uczą nas płaskorzeźby na 'słupie ze Zbrucza'."
Posąg Światowida obecny jest podczas wszystkich uroczystości i obrzędów.
Często w czterech polach pomiędzy ramionami Rąk Boga umieszczane są łamane krzyże, czyli swarzyce. Z pośród czterech swarzyc dwie mają pojedynczo zagięte ramiona, dwie pozostałe posiadają na końcach podwójne zagięcie. Jest to symbolem dwoistości ognia niebiańskiego. Swarzyce o pojedynczych zagięciach oznaczają Swaroga i jego syna Swarożyca, czyli bóstwa ognia, zaś te o podwójnym zagięciu można rozumieć jako symbole Peruna, to ze względu na większa dynamikę oddawaną w rysunku, a typowa dla zjawiska burzy.
Same ręce krzyża wraz z grzebieniami na ich zakończeniach, także można przypisać jako atrybut Boga gromów. Mogą, bowiem symbolizować deszcz i chmury typowe dla gwałtownych zjawisk atmosferycznych. Jednak nie należy odrzucać teorii, jakoby grzebienie na końcach ramion krzyża mogły symbolizować promienie słoneczne Swarożyca. Obie interpretacje potwierdzają dwoistość tego symbolu i nie powinny być rozpatrywane oddzielnie.
Całość ideogramu Ręce Boga wyraża Najwyższego Boga w dwóch jego aspektach: słoneczno-ognistym i władczo-opiekuńczym. Symbolizuje jego wszechogarniającą moc.
- Idol Zbruczyński
Przedstawia on Świętowida, natomiast badacze uważają, że symbolika tego słupa jest o wiele głębsza. Zawiera trudne do odczytania informacje, dotyczące słowiańskiego modelu świata, religii, stosunków społecznych, lub model opisujący czasoprzestrzenną strukturę kosmosu.
Zgodnie z tą teorią, na przykład: "[...] cztery przedstawienia strefy górnej są reprezentacjami pór roku [...]: żeńska postać z rogiem reprezentuje lato, męska z koniem i bronią - jesień, męska postać bez atrybutu - zimę, żeńska postać z dyskiem - wiosnę."
"Modląc się składamy lewą dłoń na sercu, prawą na brzuchu - tak, jak uczą nas płaskorzeźby na 'słupie ze Zbrucza'."
Posąg Światowida obecny jest podczas wszystkich uroczystości i obrzędów.
Symbolika posągu ze Zbrucza:
Jest związana z tzw. zimowym heksagonem i konstelacją Oriona, którą można szybko zidentyfikować, dzięki charakterystycznym trzem gwiazdom Pasa
Troistego boga ognia reprezentuje trójgłowa postać, umieszczona w dolnej strefie posągu. Jest on najbliżej ziemi ze wszystkich bogów.
Stąd wniosek, że jeżeli trzej męscy bogowie, powyżej niego, są trzema konarami kosmicznego drzewa lub trzema wierzchołkami kosmicznej góry, to on jest jego/jej korzeniami. Podtrzymuje w ten sposób istnienie świata, nie dopuszczając do runięcia niebios na ziemię. Przypomina w swej pozie greckiego Atlasa, jeszcze jeden wariant bóstwa związanego z górami (istnieje górskie pasmo Atlas) i kosmiczną osią.
Każdy z męskich bogów umieszczonych powyżej "trójgłowego" boga, reprezentuje jedną z postaci ognia:
--Słońce (postać z kręgiem),
--płomień (postać z rogiem)
--piorun (postać z koniem i mieczem).
Bóg trójgłowy reprezentuje wszystkie trzy moce.
Jest związana z tzw. zimowym heksagonem i konstelacją Oriona, którą można szybko zidentyfikować, dzięki charakterystycznym trzem gwiazdom Pasa
Troistego boga ognia reprezentuje trójgłowa postać, umieszczona w dolnej strefie posągu. Jest on najbliżej ziemi ze wszystkich bogów.
Stąd wniosek, że jeżeli trzej męscy bogowie, powyżej niego, są trzema konarami kosmicznego drzewa lub trzema wierzchołkami kosmicznej góry, to on jest jego/jej korzeniami. Podtrzymuje w ten sposób istnienie świata, nie dopuszczając do runięcia niebios na ziemię. Przypomina w swej pozie greckiego Atlasa, jeszcze jeden wariant bóstwa związanego z górami (istnieje górskie pasmo Atlas) i kosmiczną osią.
Każdy z męskich bogów umieszczonych powyżej "trójgłowego" boga, reprezentuje jedną z postaci ognia:
--Słońce (postać z kręgiem),
--płomień (postać z rogiem)
--piorun (postać z koniem i mieczem).
Bóg trójgłowy reprezentuje wszystkie trzy moce.
- Świętowit z Wolina (inne nazwy to Światowid i Perun)
Pozostałe elementy, które można znaleźć np. na rytualnych kołaczach składanych w ofierze bogom:
- motyw słowiańskiego krzyża pochodzący z naczynia odnalezionego w Białej koło Łodzi.
- swarzyca
łamane krzyże (swarzyce), swastyki słowiańskie, będące znakami bóstwa solarnego. Jej inne nazwy - Swarga, Swarzyca, Swarożyca, Swastyka, Krzyż Thora, Svastika, dysk Słońca.
Symbol ten nie powinien być nigdy wykorzystywany w celach politycznych. Jako swego rodzaju talizman swarzyca jest zarezerwowana do użytku religijnego oraz ludowego.
Jest symbolem wielokulturowym, występowała na wszystkich pięciu kontynentach. Za każdym razem oznaczała przychylność bogów, dążenie do sukcesu, zwycięstwo w walce, dobre plony.
Najstarsze malowidło na którym występuje ten symbol pochodzi z paleolitu, czyli ma min. 10000 lat. W Polsce pierwszą swastykę datuję się na okres neolitu, czyli 4000 lat p.n.e.
Jako symbol pozytywny używana była w hinduizmie, judaizmie, rodzimych religiach Słowian, Germanów, Azteków. Wśród Słowian była symbolem Swaroga, boga słońca. Rzeźbiono ją na przedmiotach domowego użytku jak i broni. Do dziś jest jednym z najważniejszych symboli rodzimych europejskich kultur.
W książce Dr Henryka Biegeleisena "Dzieje literatury polskiej" wydanej przed I Wojną Światową w Wiedniu autor pisze: "(...) Na urnach tych napotyka się często na spodzie lub ściankach znak krzyża łamanego, zwany swastyką. Znajdujemy go również na najdawniejszych monetach polskich; ma to być pozostałość symbolów pogańskich. Prawie wszystkie ludy świata znają swastykę i przypisywały jej znaczenie magiczne. Wyraz ten pochodzi z sanskrytu (su=dobrze, szczęście i asti=jest; swasti=dosłownie: dobrze jest) i ma być formułką powitania w rodzaju [i]salve, na zdar, na zdrowie. Swastykę znajdujemy bardzo często nie tylko na urnach i monetach, ale i na innych naszych pomnikach.[/i]"
Symbolu swastyki używano również na Podhalu, w wierzeniach ludowych.
Szczególnie popularnym wśród zafascynowanych Tatrami twórców młodopolskich. Stanisław Radzikowski, lekarz i badacz przeszłości Podhala, umieszczał swarge przy swoich podpisach i na wizytówkach. Swastykami znaczył w Tatrach nowe szlaki kompozytor Mieczysław Karłowicz i takiż znak widnieje na kamieniu ustawionym w miejscu gdzie znaleziono jego ciało.
Emblemat ten, nazywany niekiedy podhalanką oficjalnie został wprowadzony do noszenia 21 czerwca 1919r. mocą ogłoszonego w tym dniu rozkazu Ministra Spraw Wojskowych. Swarzyce umieszczano na symbolach i znakach pułków podhalańskich. Haftowano je, przede wszystkim na sztandarach pułkowych, jak również na płomieniach do fanfar i fartuchach do werbli orkiestr pułkowych. Swastykami dekorowano też budynki wojskowe podlegające formacjom podhalańskim. Wreszcie swastyka była podstawowym, symbolem pamiątkowych odznak pułków podhalańskich. Z tradycji noszenia emblematów nie zrezygnowali oficerowie pułków podhalańskich nawet podczas pobytu w niewoli niemieckiej.
Jest symbolem wielokulturowym, występowała na wszystkich pięciu kontynentach. Za każdym razem oznaczała przychylność bogów, dążenie do sukcesu, zwycięstwo w walce, dobre plony.
Najstarsze malowidło na którym występuje ten symbol pochodzi z paleolitu, czyli ma min. 10000 lat. W Polsce pierwszą swastykę datuję się na okres neolitu, czyli 4000 lat p.n.e.
Jako symbol pozytywny używana była w hinduizmie, judaizmie, rodzimych religiach Słowian, Germanów, Azteków. Wśród Słowian była symbolem Swaroga, boga słońca. Rzeźbiono ją na przedmiotach domowego użytku jak i broni. Do dziś jest jednym z najważniejszych symboli rodzimych europejskich kultur.
W książce Dr Henryka Biegeleisena "Dzieje literatury polskiej" wydanej przed I Wojną Światową w Wiedniu autor pisze: "(...) Na urnach tych napotyka się często na spodzie lub ściankach znak krzyża łamanego, zwany swastyką. Znajdujemy go również na najdawniejszych monetach polskich; ma to być pozostałość symbolów pogańskich. Prawie wszystkie ludy świata znają swastykę i przypisywały jej znaczenie magiczne. Wyraz ten pochodzi z sanskrytu (su=dobrze, szczęście i asti=jest; swasti=dosłownie: dobrze jest) i ma być formułką powitania w rodzaju [i]salve, na zdar, na zdrowie. Swastykę znajdujemy bardzo często nie tylko na urnach i monetach, ale i na innych naszych pomnikach.[/i]"
Symbolu swastyki używano również na Podhalu, w wierzeniach ludowych.
Szczególnie popularnym wśród zafascynowanych Tatrami twórców młodopolskich. Stanisław Radzikowski, lekarz i badacz przeszłości Podhala, umieszczał swarge przy swoich podpisach i na wizytówkach. Swastykami znaczył w Tatrach nowe szlaki kompozytor Mieczysław Karłowicz i takiż znak widnieje na kamieniu ustawionym w miejscu gdzie znaleziono jego ciało.
Emblemat ten, nazywany niekiedy podhalanką oficjalnie został wprowadzony do noszenia 21 czerwca 1919r. mocą ogłoszonego w tym dniu rozkazu Ministra Spraw Wojskowych. Swarzyce umieszczano na symbolach i znakach pułków podhalańskich. Haftowano je, przede wszystkim na sztandarach pułkowych, jak również na płomieniach do fanfar i fartuchach do werbli orkiestr pułkowych. Swastykami dekorowano też budynki wojskowe podlegające formacjom podhalańskim. Wreszcie swastyka była podstawowym, symbolem pamiątkowych odznak pułków podhalańskich. Z tradycji noszenia emblematów nie zrezygnowali oficerowie pułków podhalańskich nawet podczas pobytu w niewoli niemieckiej.
VIII. ORGANIZACJA
Podstawowymi jednostkami terytorialnymi są Świątynie, dzielące się na Stanice.
W RKP panuje demokracja. Kościelne Władze są wybierane przez ogół.
Organy kościelne:
--Świątynia – najniższy organ kościelny – powoływana jest na drodze mianowania przez Radę Kościoła. Do miana Świątyni mają prawo oddziały lokalne, które istnieją minimum 3 lata i mają duże dokonania.
Świątynia ma prawo:
-----wydelegować swoich przedstawicieli na Walne Zgromadzenie Związku;
-----przedstawić swojego kandydata do Rady (przy wyborze jej kolejnej kadencji);
-----zgłaszać postulaty i wnioski dotyczące kwestii bieżących danego regionu;
-----inne (szczegóły w statucie związku)..
--Walne Zgromadzenie – najwyższy organ kościelny, odbywa się co 5 lat
--Straż Nadzoru – trzyosobowa, powoływana do kontrolowania dokumentacji oraz spraw administracyjno - prawnych
--Rada Kościoła – jest organem wykonawczym Walnego Zgromadzenia oraz zwierzchnikiem finansów oraz administracji kościelnej. W jej skład wchodzą - Ofiarnik, Sekretarz, Skarbnik, oraz dwóch Rajców
W RKP panuje demokracja. Kościelne Władze są wybierane przez ogół.
Organy kościelne:
--Świątynia – najniższy organ kościelny – powoływana jest na drodze mianowania przez Radę Kościoła. Do miana Świątyni mają prawo oddziały lokalne, które istnieją minimum 3 lata i mają duże dokonania.
Świątynia ma prawo:
-----wydelegować swoich przedstawicieli na Walne Zgromadzenie Związku;
-----przedstawić swojego kandydata do Rady (przy wyborze jej kolejnej kadencji);
-----zgłaszać postulaty i wnioski dotyczące kwestii bieżących danego regionu;
-----inne (szczegóły w statucie związku)..
--Walne Zgromadzenie – najwyższy organ kościelny, odbywa się co 5 lat
--Straż Nadzoru – trzyosobowa, powoływana do kontrolowania dokumentacji oraz spraw administracyjno - prawnych
--Rada Kościoła – jest organem wykonawczym Walnego Zgromadzenia oraz zwierzchnikiem finansów oraz administracji kościelnej. W jej skład wchodzą - Ofiarnik, Sekretarz, Skarbnik, oraz dwóch Rajców
IX. MORALNOŚĆ I FILOZOFIA
Religia RKP nawiązuje do praw wiecznych - czyli praw natury. Wyznawcom tego Kościoła jest bliski każdy nurt filozoficzny propagujący, przybliżający i szanujący te prawa. Analiza i interpretacja systemów filozoficznych, religijnych czy nauk znanych ludzi jest pozostawiona indywidualnym przemyśleniom każdego wyznawcy - jego wyborowi. RKP szanuje indywidualność i ciekawość prowadzącą do poznania i zrozumienia choćby najmniejszej cząstki otaczającego świata.
Pamiętać jednak należy by przez taki kompromis nie pozbawić się sensu wyznawanej wiary czy popaść w sprzeczności. Trudno na przykład wyznawać Świętowita jednocześnie popierając działalność szkodzącą ekologii. Nie ma natomiast przeszkód by połączyć pogaństwo z epikureizmem, stoicyzmem itp.
W każdym razie sprawy te są pozostawione indywidualnym decyzjom wyznawców, którzy w tej mierze nie podlegają niczyjej kontroli.
Rodzimy Kościół Polski uznaje człowieka za część przyrody i za część społeczeństwa. Dlatego wymaga od niego respektowania Praw Przyrody i Praw Ładu Społecznego:
Pamiętać jednak należy by przez taki kompromis nie pozbawić się sensu wyznawanej wiary czy popaść w sprzeczności. Trudno na przykład wyznawać Świętowita jednocześnie popierając działalność szkodzącą ekologii. Nie ma natomiast przeszkód by połączyć pogaństwo z epikureizmem, stoicyzmem itp.
W każdym razie sprawy te są pozostawione indywidualnym decyzjom wyznawców, którzy w tej mierze nie podlegają niczyjej kontroli.
Rodzimy Kościół Polski uznaje człowieka za część przyrody i za część społeczeństwa. Dlatego wymaga od niego respektowania Praw Przyrody i Praw Ładu Społecznego:
- zabrania zabójstw, gwałtów, rabunku i kradzieży
- nakazuje poszanowanie dla związków międzyludzkich, które organizują społeczeństwo – od rodziny po państwo
- nakazuje bronić przyrody uznając ją za twór święty.
- uznaje, że natura nie potrzebuje żadnych tzw. świętych ksiąg (czy spisanych w formie dekalogu reguł) by jej prawa były respektowane
- stara się unikać formułowania tych oczywistych dla większości zasad w formie niejako gotowych przepisów na właściwe życie (ograniczając się zazwyczaj do podstawowych stwierdzeń z rodzaju "żyj godnie i bądź prawym człowiekiem", czy też "czyń co chcesz, bylebyś przy tym nie krzywdził innych").
X. LITURGIA
Kapłani RKP to tzw. żercy, ofiarnicy. Może nimi zostać każdy członek kościoła.
Stroje kapłanów i kapłanek są koloru białego i stylizowane na tradycyjnie słowiańskie, zawierają elementy solarne i lunarne w postaci np. klamerek u pasów
Stroje kapłanów i kapłanek są koloru białego i stylizowane na tradycyjnie słowiańskie, zawierają elementy solarne i lunarne w postaci np. klamerek u pasów
KAPŁANKI - WIESZCZKI:
RKP posiada swa liturgię.
Poniżej przedstawiona jest "rodzima liturgia ofiary". Odprawiana jest przez trzech ofiarników.
Ofiarnik II:
Złóżmy ofiarę Bogu w jego zaistnieniu słowiańskim – jako czterotwarzowego i czterorękiego;
w jego postaci najświętszej dla nas Polaków.
(bierze smolną drzazgę)
To jest Twoje.
(drzazgą podpala ognisko ofiarne)
Ofiarnicy:
Witaj nam gościu w czerwonym płaszczu.
Ofiarnik I:
Jako isprwa jedinogo Boga znajem iże jest nad wsemi, i tomu sę klanjajem.
Ofiarnik II:
Od początku Boga jednego wyznajemy, który jest ponad wszystkimi i jemu się kłaniamy.
Ofiarnik III: Jako tako jest jakoże ty glagoliesi. Z nami bog.
Ofiarnik I:
Tak jest jak ty mówisz. Z nami bóg.
(sięgając po ofiarę z chleba)
To jest twoje.
(wznosząc ofiarę ku niebu)
Panie któryś dawał nam pożywienie daj go nam i teraz w obfitości.
Ofiarnik II:
Któryś nam uczynił ten noworoczny podarunek bądź nam miłościw.
Ofiarnik I:
(rozpoczynając spalanie)
Boże otc naszich i gosopodi milosti poslusai mojeję molitwy.
Ofiarnik II:
Boże ojców naszych i panie miłościwy wysłuchaj modlitwę moją.
Ofiarnik III:
(podczas spalania ofiary)
Boże wielki i dobry! Spuść mgłę twoją niebieską a ziemską mgłę podnieś do nieba!
Boże wielki i dobry! Pozwól nam żyć, śpiewając jak jaskółka, życie ciągnąc jak jedwab, igrając jak gaj, radując się jak góry!
Ofiarnik I:
(po spaleniu ofiary)
Blagoslowljen gospod.
Ofiarnik II:
Błogosławiony jest pan.
Ofiarnik III:
Bogom jesi semo poslan na syzdanje nase.
Bóg cię tu przysłał dla zbudowania naszego.
Ofiarnik I:
Pyjam w imę Boga jedinogo, stworsajego wsą twar.
Ofiarnik II:
Pijmy w imię Boga jedynego, który stworzył wszelkie twory.
Ofiarnik I:
(sięgając po naczynie z miodem pitnym)
To jest twoje.
(sięgając po róg)
To jest twoje.
(nalewa miód do rogu, wznosi)
Pyją w imę Boga jedinogo, slawoslowęste slowensky.
(pije)
Ofiarnik II:
Piję w imię Boga jedynego, sławiąc Boga po słowiańsku.
(pije)
Ofiarnik III:
Bogu otc nasich że slawa i chwala w weky.
(pije)
Ofiarnicy:
Bogu ojców naszych niech będzie sława i chwała na wieki
Ofiarnik I:
Blagoslowjen gospod.
Ofiarnicy:
Błogosławiony jest pan.
Poniżej przedstawiona jest "rodzima liturgia ofiary". Odprawiana jest przez trzech ofiarników.
Ofiarnik II:
Złóżmy ofiarę Bogu w jego zaistnieniu słowiańskim – jako czterotwarzowego i czterorękiego;
w jego postaci najświętszej dla nas Polaków.
(bierze smolną drzazgę)
To jest Twoje.
(drzazgą podpala ognisko ofiarne)
Ofiarnicy:
Witaj nam gościu w czerwonym płaszczu.
Ofiarnik I:
Jako isprwa jedinogo Boga znajem iże jest nad wsemi, i tomu sę klanjajem.
Ofiarnik II:
Od początku Boga jednego wyznajemy, który jest ponad wszystkimi i jemu się kłaniamy.
Ofiarnik III: Jako tako jest jakoże ty glagoliesi. Z nami bog.
Ofiarnik I:
Tak jest jak ty mówisz. Z nami bóg.
(sięgając po ofiarę z chleba)
To jest twoje.
(wznosząc ofiarę ku niebu)
Panie któryś dawał nam pożywienie daj go nam i teraz w obfitości.
Ofiarnik II:
Któryś nam uczynił ten noworoczny podarunek bądź nam miłościw.
Ofiarnik I:
(rozpoczynając spalanie)
Boże otc naszich i gosopodi milosti poslusai mojeję molitwy.
Ofiarnik II:
Boże ojców naszych i panie miłościwy wysłuchaj modlitwę moją.
Ofiarnik III:
(podczas spalania ofiary)
Boże wielki i dobry! Spuść mgłę twoją niebieską a ziemską mgłę podnieś do nieba!
Boże wielki i dobry! Pozwól nam żyć, śpiewając jak jaskółka, życie ciągnąc jak jedwab, igrając jak gaj, radując się jak góry!
Ofiarnik I:
(po spaleniu ofiary)
Blagoslowljen gospod.
Ofiarnik II:
Błogosławiony jest pan.
Ofiarnik III:
Bogom jesi semo poslan na syzdanje nase.
Bóg cię tu przysłał dla zbudowania naszego.
Ofiarnik I:
Pyjam w imę Boga jedinogo, stworsajego wsą twar.
Ofiarnik II:
Pijmy w imię Boga jedynego, który stworzył wszelkie twory.
Ofiarnik I:
(sięgając po naczynie z miodem pitnym)
To jest twoje.
(sięgając po róg)
To jest twoje.
(nalewa miód do rogu, wznosi)
Pyją w imę Boga jedinogo, slawoslowęste slowensky.
(pije)
Ofiarnik II:
Piję w imię Boga jedynego, sławiąc Boga po słowiańsku.
(pije)
Ofiarnik III:
Bogu otc nasich że slawa i chwala w weky.
(pije)
Ofiarnicy:
Bogu ojców naszych niech będzie sława i chwała na wieki
Ofiarnik I:
Blagoslowjen gospod.
Ofiarnicy:
Błogosławiony jest pan.
XI. OBRZĘDY
SWADŹBA (ślub)
a) Przywitanie
Ofiarnik:
Witamy uczestników Obrzędu Swaćby . Chlebem i solą witamy Państwa Młodych, witamy Swata i Swachę, witamy weselnych gości.
(wszyscy zajmują miejsca. Swat wręcza wieniec swadziebny Młodemu, Swacha zaś Młodej, oboje Młodzi wkładają wieńce na głowy.)
b) Informacja
Ofiarnik:
"Małżeństwo, czyli Swaćba jest związkiem między mężczyzną i niewiastą opartym na wzajemnej miłości, usankcjonowanym religią i prawem a zawartym w celu wspólnego pożycia i wychowania spłodzonego przez małżonków potomstwa. Małżeństwo wynika z fizycznych, moralnych i społecznych potrzeb człowieka. Swaćbą nazywano w pradawnej polszczyźnie radosny obrzęd zawierania małżeństwa. Związek dwojga ludzi w celu założenia nowej rodziny był także u dawnych przełomowym momentem o charakterze społecznym Swaćba jest też obrzędem mającym uświetnić połączenie młodej pary" (tu wymienia imiona obojga Młodych)
Następnie zostaje odprawiona RODZIMA LITURGIA OFIARY
c) Pieśń Swadziebna:
Oj, chmielu, chmielu, ty bujne ziele,
Nie będzie bez ciebie żadne wesele,
Ref: Oj, chmielu, chmielu, oj, nieboże,
To na dół, to ku górze,
Chmielu nieboże!
Żebyś ty, chmielu na tyczki nie lazł,
Nie robiłby z panienek niewiast.
Ref: Oj, chmielu, oj, nieboże...
d ) Zaręczyny
Ofiarnik:
Państwa Młodych prosimy teraz do stołu na zaręczyny. Stańcie po obu jego stronach. Chleb jest od wieków symbolem życia, pracy, gościnności, zamożności i domowego ładu. Niech go wam nigdy nie zabraknie! Stół w waszej izbie niechaj wam będzie ołtarzem domowego chleba. A gdy komuś z was przypadkiem kromka chleba na ziemię upadnie podniósłszy ja niech ucałuje na znak poszanowania dla daru bożego.
........ i ........ (tu wymienia imiona młodych) na chlebie połóżcie teraz wasze prawe dłonie (Ofiarnik ręcznikiem przewiązuje dłonie młodych dotykające chleba).
Łączmy przyjacielskie dłonie. Łączmy je, łączmy przy tak zacnym gronie.
(przekrawa chleb i daje po połowie każdemu z młodych)
Oto chleb wasz wspólny - wspólny wasz los.
e) Wymiana wianków
Ofiarnik:
Czas nadszedł, aby Pan Młody na dowód nieskazitelnej miłości od dnia dzisięjszego aż do zgonu życia oddał Pannie Młodej swój wieniec, zaś Panna Młoda niech oblubieńcowi swój odda wzajemnie.
(Swat i Swacha pomagają zmienić wieńce na głowach Młodych)
f) Różdżka godowa
Ofiarnik :
A oto zdawiny (podając różdżkę godową Młodemu). Weźmij Panie... (tu wymienia imię Młodego) tę różdżkę godową a niechaj będzie wam obojgu upewnieniem zobowiązań swadziebnych obustronnych. A z różdżką bierz sobie pannę (tu wymienia jej imię)...
g) Dokument Swadziebny
Ofiarnik:
Prosimy Państwa Młodych o podpisanie dokumentu Swaćby.
(Młodzi podpisują trzy egzemplarze: dla Młodej, dla Młodego, dla archiwum Świątyni)
Swat i Swacha rozdają zebranym naczyńka z miodem pitnym.
h) Toast godowy
Ofiarnik:
(zanurza symbol falliczny w naczyńkach Młodej i Młodego mówiąc dwukrotnie)
Oby wiodło się wam w łożu!!
(wszyscy wypijają)
i) Kołacz godowy
Ofiarnik:
Kołacz grunt wszystkiemu a można rzec śmiele: bez kołaczy jakoby nie było wesele.
(Swat i Swacha częstuje drobno ponakrawanym kołaczem, wszyscy bez wyjątku, zjadają po kawałeczku)
Ofiarnik:
Witamy uczestników Obrzędu Swaćby . Chlebem i solą witamy Państwa Młodych, witamy Swata i Swachę, witamy weselnych gości.
(wszyscy zajmują miejsca. Swat wręcza wieniec swadziebny Młodemu, Swacha zaś Młodej, oboje Młodzi wkładają wieńce na głowy.)
b) Informacja
Ofiarnik:
"Małżeństwo, czyli Swaćba jest związkiem między mężczyzną i niewiastą opartym na wzajemnej miłości, usankcjonowanym religią i prawem a zawartym w celu wspólnego pożycia i wychowania spłodzonego przez małżonków potomstwa. Małżeństwo wynika z fizycznych, moralnych i społecznych potrzeb człowieka. Swaćbą nazywano w pradawnej polszczyźnie radosny obrzęd zawierania małżeństwa. Związek dwojga ludzi w celu założenia nowej rodziny był także u dawnych przełomowym momentem o charakterze społecznym Swaćba jest też obrzędem mającym uświetnić połączenie młodej pary" (tu wymienia imiona obojga Młodych)
Następnie zostaje odprawiona RODZIMA LITURGIA OFIARY
c) Pieśń Swadziebna:
Oj, chmielu, chmielu, ty bujne ziele,
Nie będzie bez ciebie żadne wesele,
Ref: Oj, chmielu, chmielu, oj, nieboże,
To na dół, to ku górze,
Chmielu nieboże!
Żebyś ty, chmielu na tyczki nie lazł,
Nie robiłby z panienek niewiast.
Ref: Oj, chmielu, oj, nieboże...
d ) Zaręczyny
Ofiarnik:
Państwa Młodych prosimy teraz do stołu na zaręczyny. Stańcie po obu jego stronach. Chleb jest od wieków symbolem życia, pracy, gościnności, zamożności i domowego ładu. Niech go wam nigdy nie zabraknie! Stół w waszej izbie niechaj wam będzie ołtarzem domowego chleba. A gdy komuś z was przypadkiem kromka chleba na ziemię upadnie podniósłszy ja niech ucałuje na znak poszanowania dla daru bożego.
........ i ........ (tu wymienia imiona młodych) na chlebie połóżcie teraz wasze prawe dłonie (Ofiarnik ręcznikiem przewiązuje dłonie młodych dotykające chleba).
Łączmy przyjacielskie dłonie. Łączmy je, łączmy przy tak zacnym gronie.
(przekrawa chleb i daje po połowie każdemu z młodych)
Oto chleb wasz wspólny - wspólny wasz los.
e) Wymiana wianków
Ofiarnik:
Czas nadszedł, aby Pan Młody na dowód nieskazitelnej miłości od dnia dzisięjszego aż do zgonu życia oddał Pannie Młodej swój wieniec, zaś Panna Młoda niech oblubieńcowi swój odda wzajemnie.
(Swat i Swacha pomagają zmienić wieńce na głowach Młodych)
f) Różdżka godowa
Ofiarnik :
A oto zdawiny (podając różdżkę godową Młodemu). Weźmij Panie... (tu wymienia imię Młodego) tę różdżkę godową a niechaj będzie wam obojgu upewnieniem zobowiązań swadziebnych obustronnych. A z różdżką bierz sobie pannę (tu wymienia jej imię)...
g) Dokument Swadziebny
Ofiarnik:
Prosimy Państwa Młodych o podpisanie dokumentu Swaćby.
(Młodzi podpisują trzy egzemplarze: dla Młodej, dla Młodego, dla archiwum Świątyni)
Swat i Swacha rozdają zebranym naczyńka z miodem pitnym.
h) Toast godowy
Ofiarnik:
(zanurza symbol falliczny w naczyńkach Młodej i Młodego mówiąc dwukrotnie)
Oby wiodło się wam w łożu!!
(wszyscy wypijają)
i) Kołacz godowy
Ofiarnik:
Kołacz grunt wszystkiemu a można rzec śmiele: bez kołaczy jakoby nie było wesele.
(Swat i Swacha częstuje drobno ponakrawanym kołaczem, wszyscy bez wyjątku, zjadają po kawałeczku)
j) biesiada
Podczas której Młodzi jedzą wszystko z jednego talerza na znak, że "odtąd wspólny chleb życia dozgonnie pożywać mają", co wyjaśnia zebranym Ofiarnik.
POSTRZYŻYNY
OFIARNIK I:
Postrzyżyny - ten właśnie obrzęd nadaje się szczególnie do przeniesienia w czasy współczesne. I to nie tylko na zasadzie wznowienia teatralnego widowiska sprzed prawieków lecz dla jego żywej treści . Okazuje się bowiem, że nasza rodzima kultura zawiera bogactwo myśli - warte, aby wydobyć je z zapomnienia. Religia Słowian nie była "prawdą" raz na zawsze "objawioną", a przeto niezmienną . Otwarta byłą na nowe myśli, na perspektywę własnej ewolucji. Nie znała herezji, nie tropiła heretyków. Łączyła w sobie wiarę, światopogląd, prawo i obyczaj w harmonijną całość. To ją, cudowną harmonię, próbujemy rekonstruować w naszym Rodzimym Kościele Polskim.
Podczas której Młodzi jedzą wszystko z jednego talerza na znak, że "odtąd wspólny chleb życia dozgonnie pożywać mają", co wyjaśnia zebranym Ofiarnik.
POSTRZYŻYNY
OFIARNIK I:
Postrzyżyny - ten właśnie obrzęd nadaje się szczególnie do przeniesienia w czasy współczesne. I to nie tylko na zasadzie wznowienia teatralnego widowiska sprzed prawieków lecz dla jego żywej treści . Okazuje się bowiem, że nasza rodzima kultura zawiera bogactwo myśli - warte, aby wydobyć je z zapomnienia. Religia Słowian nie była "prawdą" raz na zawsze "objawioną", a przeto niezmienną . Otwarta byłą na nowe myśli, na perspektywę własnej ewolucji. Nie znała herezji, nie tropiła heretyków. Łączyła w sobie wiarę, światopogląd, prawo i obyczaj w harmonijną całość. To ją, cudowną harmonię, próbujemy rekonstruować w naszym Rodzimym Kościele Polskim.
POSTRZYŻYNY dla osoby pełnoletniej.
OFIARNIK I:
Dziś do wspólnoty wyznawców etnicznej religii Słowian,
świadoma swej decyzji przystępuje osoba,
która znana będzie od teraz jako ........... (imię dotychczasowe)
zaś jej słowiańskim / sekretnym mianem będzie ........... (imię słowiańskie)
(drugie imię szeptem do osoby strzyżonej lub jako imię używane w RKP)
(obcięcie włosów)
RAZEM (Ofiarnicy):
Witaj w gronie Slavitów!
OFIARNIK II:
Przez cztery żywioły jakimi są:
ogień, powietrze, woda i ziemia,
(ofiarowanie włosów naturze)
przez ten kosmyk składany w ofierze,
los twój powierzamy rodzimym bogom.
RAZEM (Ofiarnicy):
Niech Ci przychylność okażą!
OFIARNIK I:
Twe przyszłe życie niech będzie prawe
i godne słowiańskich przodków...
Niech podoba się Świętowitowi
przynosząc chwałę prawdziwej wierze.
RAZEM (Ofiarnicy):
Sława wierze rodzimej!!!
POSTRZYŻYNY dla osoby małoletniej.
OFIARNIK I:
Dziś spod opieki matki pod pieczę ojca
przechodzi ten o to młody człowiek,
który znany będzie od teraz jako ........... (imię dotychczasowe)
zaś jego słowiańskim / sekretnym mianem będzie ........... (imię słowiańskie)
(drugie imię szeptem do osoby strzyżonej lub jako imię używane w RKP)
(obcięcie włosów przez rodzica lub prawnego opiekuna i przekazanie ich żercy lub ofiarnikowi)
RAZEM (Ofiarnicy):
Witaj w gronie mężów!
OFIARNIK II:
Przez cztery żywioły jakimi są:
ogień, powietrze, woda i ziemia,
(ofiarowanie włosów naturze)
przez ten kosmyk składany w ofierze,
los twój powierzamy rodzimym bogom.
RAZEM (Ofiarnicy):
Niech Ci przychylność okażą!
OFIARNIK I:
Twe przyszłe życie niech będzie prawe
i godne słowiańskich przodków...
Niech podoba się Świętowitowi
przynosząc chwałę prawdziwej wierze.
RAZEM (Ofiarnicy):
Sława wierze rodzimej!!
Dziś do wspólnoty wyznawców etnicznej religii Słowian,
świadoma swej decyzji przystępuje osoba,
która znana będzie od teraz jako ........... (imię dotychczasowe)
zaś jej słowiańskim / sekretnym mianem będzie ........... (imię słowiańskie)
(drugie imię szeptem do osoby strzyżonej lub jako imię używane w RKP)
(obcięcie włosów)
RAZEM (Ofiarnicy):
Witaj w gronie Slavitów!
OFIARNIK II:
Przez cztery żywioły jakimi są:
ogień, powietrze, woda i ziemia,
(ofiarowanie włosów naturze)
przez ten kosmyk składany w ofierze,
los twój powierzamy rodzimym bogom.
RAZEM (Ofiarnicy):
Niech Ci przychylność okażą!
OFIARNIK I:
Twe przyszłe życie niech będzie prawe
i godne słowiańskich przodków...
Niech podoba się Świętowitowi
przynosząc chwałę prawdziwej wierze.
RAZEM (Ofiarnicy):
Sława wierze rodzimej!!!
POSTRZYŻYNY dla osoby małoletniej.
OFIARNIK I:
Dziś spod opieki matki pod pieczę ojca
przechodzi ten o to młody człowiek,
który znany będzie od teraz jako ........... (imię dotychczasowe)
zaś jego słowiańskim / sekretnym mianem będzie ........... (imię słowiańskie)
(drugie imię szeptem do osoby strzyżonej lub jako imię używane w RKP)
(obcięcie włosów przez rodzica lub prawnego opiekuna i przekazanie ich żercy lub ofiarnikowi)
RAZEM (Ofiarnicy):
Witaj w gronie mężów!
OFIARNIK II:
Przez cztery żywioły jakimi są:
ogień, powietrze, woda i ziemia,
(ofiarowanie włosów naturze)
przez ten kosmyk składany w ofierze,
los twój powierzamy rodzimym bogom.
RAZEM (Ofiarnicy):
Niech Ci przychylność okażą!
OFIARNIK I:
Twe przyszłe życie niech będzie prawe
i godne słowiańskich przodków...
Niech podoba się Świętowitowi
przynosząc chwałę prawdziwej wierze.
RAZEM (Ofiarnicy):
Sława wierze rodzimej!!
XII. POGLĄDY NA PATRIOTYZM, NACJONALIZM, POLITYKĘ.
Działalność RKP ogranicza się do zagadnień religijnych, mimo,że jest to religia mocno związana z historią i polskością.
RKP nie walczy jednak o szczególne przywileje dla danego narodu, lecz promuje tolerancję i pokój.
Nie posiada programu politycznego jako związek wyznaniowy, ale nie zabrania tego swoim członkom - jednak mogą to robić nie z ramienia Kościoła, lecz jako osoby prywatne.
RKP nie walczy jednak o szczególne przywileje dla danego narodu, lecz promuje tolerancję i pokój.
Nie posiada programu politycznego jako związek wyznaniowy, ale nie zabrania tego swoim członkom - jednak mogą to robić nie z ramienia Kościoła, lecz jako osoby prywatne.
XIII. ŚWIĘTA
Święta obchodzone uroczyście przez Rodzimy Kościół Polski to dni przesileń i równonocy.
Uznawane jest za początek nie tylko nowego roku słonecznego ale też liturgicznego oraz wegetacyjnego. Zwycięstwo światła nad ciemnością symbolizuje moment, w którym zaczyna przybywać najkrótszego (jak dotąd) dnia w roku, a najdłuższej nocy ubywać. Przynosząc ludziom nadzieję, napawając radością i optymizmem, Swaróg - Słońce znów zaczyna odzyskiwać panowanie nad światem… Stary cykl się zamyka - odchodzi stary rok, nowy - rozpoczyna.
Powiązania ze Świętem Bożego Narodzenia - w III wieku obchodzone było 6 stycznia, zaś datę zmieniono z powodu święta rzymskiego boga słońca - 25 grudnia. Cesarz Konstantyn usiłował bowiem pogodzić dwie religie. Inne zwyczaje bożonarodzeniowe - siano pod obrusem, snopek w kącie izby, choinka, kolędy (u Słowian były to pieśni śpiewane podczas odwiedzania znajomych w noc przesilenia zimowego).
W Polsce przed wprowadzeniem choinki, również zwyczaju pogańskiego, lecz z Niemiec, istniał zwyczaj Podłaźniczki (udekorowanej gałęzi pod sufitem)
Rodzimy Kościół Polski organizuje dla swych członków coroczne wyjazdy z okazji tego święta, do prywatnego pensjonatu u podnóża góry Świętego krzyża (dawna Łysa Góra) w Górach Świętokrzyskich.
- Godowe Święto - przesilenie zimowe- Zimowe Staniesłońca - (21-22 grudnia).
Uznawane jest za początek nie tylko nowego roku słonecznego ale też liturgicznego oraz wegetacyjnego. Zwycięstwo światła nad ciemnością symbolizuje moment, w którym zaczyna przybywać najkrótszego (jak dotąd) dnia w roku, a najdłuższej nocy ubywać. Przynosząc ludziom nadzieję, napawając radością i optymizmem, Swaróg - Słońce znów zaczyna odzyskiwać panowanie nad światem… Stary cykl się zamyka - odchodzi stary rok, nowy - rozpoczyna.
Powiązania ze Świętem Bożego Narodzenia - w III wieku obchodzone było 6 stycznia, zaś datę zmieniono z powodu święta rzymskiego boga słońca - 25 grudnia. Cesarz Konstantyn usiłował bowiem pogodzić dwie religie. Inne zwyczaje bożonarodzeniowe - siano pod obrusem, snopek w kącie izby, choinka, kolędy (u Słowian były to pieśni śpiewane podczas odwiedzania znajomych w noc przesilenia zimowego).
W Polsce przed wprowadzeniem choinki, również zwyczaju pogańskiego, lecz z Niemiec, istniał zwyczaj Podłaźniczki (udekorowanej gałęzi pod sufitem)
- Święto Ognia i Wody (przesilenie letnie 21-22 czerwca)
Rodzimy Kościół Polski organizuje dla swych członków coroczne wyjazdy z okazji tego święta, do prywatnego pensjonatu u podnóża góry Świętego krzyża (dawna Łysa Góra) w Górach Świętokrzyskich.
- Jare Święto (wiosenne zrównanie dnia z nocą 21 marca)
- Święto Plonów (jesienne zrównanie dnia z nocą 23 września) Organizowana jest rytualna uczta.
- święto Dziadów (o mniejszym znaczeniu)
XIV. STOSUNEK DO WYZNAWCÓW INNYCH RELIGII
Według części neopogan, Polska, z winy panującego w niej chrześcijańskiego wyznania, przyjęła złą taktykę - nadstawiania drugiego policzka, zamiast dochodzić swych praw i walczyć z przeciwnościami i wrogami. Chrześcijaństwo wg tych osób zostało stworzone przez uwięzionych dla uwięzionych, zniszczyło dumę i poczucie niezależności jednostki.
Rodzimy Kościół Polski odcina się zdecydowanie od tych teorii i uważa je za obraźliwe dla chrześcijan i niepotrzebne. Oczywiście pozostaje przy stwierdzeniu, że religia ludów pustyni musi być trochę inna niż religia ludów puszcz i lasów.
Rodzimy Kościół Polski odcina się zdecydowanie od tych teorii i uważa je za obraźliwe dla chrześcijan i niepotrzebne. Oczywiście pozostaje przy stwierdzeniu, że religia ludów pustyni musi być trochę inna niż religia ludów puszcz i lasów.
- głosi prawo każdego człowieka do swego wyznania
- nie chwali, nie krytykuje innych związków religijnych, lecz akceptuje, ponieważ zarówno taki związek, jak i RKP otrzymał pozwolenie na zorganizowanie się na mocy Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.
- czuje więź z ruchami szanującymi prawa i siły przyrody
- wspiera wszelkie kultury pierwotne
- pozytywnie odnosi się do wszystkich religii nie naruszających osobowości samych wyznawców, gdyż w gruncie rzeczy są one tylko próbą opisania i dotarcia do tego samego, najwyższego Boga.
XV. MODLITWY
Relacje Cyryla i Metodego zawieją niewielkie fragmenty słowiańskich modlitw. Można je także znaleźć w materiałach etnograficznych u tubylczych mieszkańców dorzecza środkowej Wołgi - u najbliższych pogańskich sąsiadów Słowian.
Rodzime modlitwy mają zazwyczaj formę błagalną, proszącą o:
Rodzime modlitwy mają zazwyczaj formę błagalną, proszącą o:
- powodzenie w życiu doczesnym:
- o spór - t.j. rozmnożenie wszelkiego dobytku,
- o liczne potomstwo,
- o spokój (godne życie),
- ochronę przed wszelkiego rodzaju złem itp.
Modlitwy owe bywają z reguły improwizowane, choć improwizacja opiera się o pewien schemat, ustalony przez tradycję.
Także niektóre zwroty, epitety, formułki - rozpoczynające, a zwłaszcza zamykające modlitwę - są mniej lub bardziej ustalone.
Analogiczne podobieństwa co do treści i formy stwierdzono w etnicznych modlitwach wschodnio-fińskich oraz u górali Kaukaskich (co dodatkowo potwierdza, iż były charakterystyczne również dla Słowian).
Modlitwa wygłaszana z okazji uroczystości dorocznych, pochodząca z materiału czeremiskiego:
Oto wielkiemu Bogu ofiarujemy nienapoczęty chleb. Nalewamy pełen czerpak piwa, zapalamy srebrną wielką świecę wielkiemu Bogu. Dając pełne ofiary, prosimy wielkiego dobrego Boga o zdrowie, rozmnożenie rodziny, rozmnożenie bydła, przybytek chleba, prosimy o zgodę w rodzinie i zdrowie. Aby wysłuchał nasze modlitwy i przybytek, o który prosimy, dał nam Bóg.
Dając te oto pełne ofiary, puszczamy bydło na wolność w pele. Dobry wielki Boże, daj bydłu zdrowie i pokój. Boże wielki i dobry! uczyń pokarm i napój pożywnemi dla bydła. Kiedy wypuszczamy bydło na swobodę, ochroń je, wielki Beże, od szkodliwych wiatrów, od głębokich urwisk, od głębokich grzęsawisk, od złego oka i języka, od czarującego wiedźmarza, od wszystkich zakłócających spokój, od wilków, niedźwiedzi i wszelkich zwierząt drapieznych.
Boże wielki i dobry! uczyń płodnem bydło jałowe, wychudłe uczyń tłustem, pastwiska ich uczyń obfitemi, rozmnóż wszelkie bydło. Boże wielki dobry! wszelkiem bydłem uciesz nas. Kiedy po nadejściu pory robót wiosennych, wychodząc na pola pracować, zaorzemy i zasięjemy po ziarnku, Boże wielki, uczyń ich korzenie szerokiemi, źdźbła - mocnemi, a wierzchołki ich zrób pełnemni jak srebrne guzy. Boże wielki! daj zasianemu zbożu ciepłe deszcze, daj nocne zacisze, ochroń od chłodu i zimnych gradów, ochroń od silnych wichur i od skwarów, wielki Boże. Wielki i dobry Boże!
Kiedy za twoją przyczyną to wyrośnie, a my, naradziwszy się w rodzinie, przyjdziemy na pole i, wziąwszy sięrp, poczniemy żąć, daj spór w garściach i w snopach daj spór, i w kopach daj spór, i stertach daj spór. A gdy snopy ze sterty składać będziemy na wóz, Boże wielki i dobry, i wtedy daj spór. Dobry i wielki Boże, kiedy na polu na wszystkich skrajach stawiać będziemy brogi, daj spór; dobry wielki Boże, i w brogach na gumnie daj spór; gdy brogi rozbierać będziemy i rozścielać na bojowisku, pod cepami i podczas wiania daj spór. Boże wielki i dobry, i przy czyszczeniu ziarna daj spór; daj zagarnąć przybytku w ziarnie jak piasków rzeki [nazwa rzeki].
Boże wielki i dobry! w naczyniach wszelkich daj spór chleba. Kiedy ten chleb wypieczemy, gdy tych, co głodni przyjdą, nakarmiwszy, wypuścimy, tych, co prosić będą, obdarzywszy, wypuścimy,... z krewnymi i siedemdziesięciu siedmiu przyjaciółmi jeść i pić (zasiądziemy), daj niewyczerpany przybytek chleba.
Boże wielki i dobry! prosimy ciebie o spór dla pszczół. Uczyń skrzydła pszczół mocnemi. Boże wielki i dobry, spraw, aby pszczoły, latające na poranne rosy, płód dobry napotykały...
Boże wielki i dobry! kiedy wychodzimy w pole, są tam u ciebie głuszce, są tam u ciebie jarząbki, są tani u ciebie różnego rodzaju ptaki; zrób, aby się z nami spotykały; Boże wielki i dobry, obfitością ptaków uciesz nas. Boże wielki i dobry! kiedy, opasawszy się łukiem i strzałami, wejdziemy w las, są tam u ciebie lisy, są tani pstre rysie, są tam u ciebie wiewiórki... są tam mm ciebie wszelkich różnych-różnych rodzajów zwierzęta; Boże wielki i dobry, zrób, aby te wszystkie rozmaite zwierzęta spotykały się z nami; obfitością wszystkich rodzajów zwierząt uciesz nas...
Boże wielki i dobry! spuść mgłę twoją niebieską, im ziemską mgłę podnieś do nieba.
Boże wielki i dobry, zbożu, posianemu pośrodku dwóch mgieł, daj spór; ześlij cichy powiew, daruj pokój; we wszelkich trzech rodzajach bydła daj przybytek, uczyń je płodnemi, daj bydłu pokój i zdrowie; daj obfite potomstwo rodzinie: rodzinie daj pokój i zdrowie; ochroń od ognia i wody.
Boże wielki i dobry! jak teraz oto słońce świeci, jak miesiąc wschodzi, jak morze, napełniwszy się, pełne stoi, podobnie pomnożeniem rodziny, przybytkiem bydła, przybytkiem srebra-majątku, wszelkim przybytkiem, Boże wielki i dobry, uciesz nas. Pozwól nam żyć, śpiewając jak jaskółka, życie ciągnąć jak jedwab, igrając jak gaj, radując się jak góry.
Młodzi jesteśmy [Słowa Młodzi jesteśmy i.t.d. są tradycyjną formułką, odmawiana przez ofiarników bez względu na ich wiek]... Być może, to, co należało powiedzieć naprzód, powiedzieliśmy później, a to, co trzeba było powiedzieć później, powiedzieliśmy naprzód; daj rozum, grzeczność, zdrowie, pokój. Pozwól żyć dobrze, utrzymuj nas w szczęściu, życie nam uczyń długowiecznem.
Boże, zlituj się, daj nam żyć dobrze.
XVI. ZWIERZĘTA I DUSZA
W religii prasłowiańskiej człowiek nie jest uważany za twór boski, stworzony na jego podobieństwo i uprzywilejowany - tzn. stojący nad wszystkimi innymi istotami.
RKP uważa, że każdy - człowiek, kamień, zwierzę, roślina - jest składnikiem otaczającego świata i wszechświata, dlatego nie można powiedzieć, kto jest lepszy, kto gorszy.
Wyznawcy Światowida twierdzą, z czym trudno się nie zgodzić, że w odczuciach fizycznych niewiele różnią się od zwierząt ,zwierzęta są tylko mniej świadome. Podobieństwo przejawia się w odczuwaniu bólu, strachu, więzi z przyrodą.
Fakt, że człowiek na drodze ewolucji wykształcił logiczne i abstrakcyjne myślenie, nie znaczy, ze daje mu to władzę nad reszta świata. Właśnie jest odwrotnie - człowiek ma większe obowiązki i jest odpowiedzialny za cały świat, zwierzęta i dobra naturalne oraz ekologie ponieważ jest ze wszystkich stworzeń świata istotą najbardziej rozumną.
Z tej przyczyny należy żyć w zgodzie i harmonii ze wszystkimi - społeczeństwem i przyrodą.
RKP uważa, że każdy - człowiek, kamień, zwierzę, roślina - jest składnikiem otaczającego świata i wszechświata, dlatego nie można powiedzieć, kto jest lepszy, kto gorszy.
Wyznawcy Światowida twierdzą, z czym trudno się nie zgodzić, że w odczuciach fizycznych niewiele różnią się od zwierząt ,zwierzęta są tylko mniej świadome. Podobieństwo przejawia się w odczuwaniu bólu, strachu, więzi z przyrodą.
Fakt, że człowiek na drodze ewolucji wykształcił logiczne i abstrakcyjne myślenie, nie znaczy, ze daje mu to władzę nad reszta świata. Właśnie jest odwrotnie - człowiek ma większe obowiązki i jest odpowiedzialny za cały świat, zwierzęta i dobra naturalne oraz ekologie ponieważ jest ze wszystkich stworzeń świata istotą najbardziej rozumną.
Z tej przyczyny należy żyć w zgodzie i harmonii ze wszystkimi - społeczeństwem i przyrodą.
XVII. POSTRZEGANIE PRZEZ INNE RELIGIE I SPOŁECZEŃSTWO
Rodzimy Kościół Polski jest oczerniany przez wiele osób w mediach - np. dr Andrzej Szydłak z Dominikańskiego Centrum ds. Sekt i Kultów (Nowych Ruchów Religijnych) w Poznaniu, według której "Rodzimy Kościół Polski jest sektą [...] - To krzyżówka ruchów pogańskich [...] i niestety, satanistycznych [...] Ponieważ satanizm w zasadzie bazuje na archaicznych kultach, pozostających w bliskim związku z przyrodą." . Te negatywne głosy są jednak, jak twierdzą założyciele RKP, bardzo nieliczne.
Kiedy na ziemie polskie zaczęło napływać chrześcijaństwo, umniejszało znaczenie pomniejszych bożków słowiańskich przypisując im bycie sługami szatana. Wynikało to z niezrozumienia idei wiary starosłowiańskiej.
Szatan jest zbuntowanym aniołem i negatywną siłą przeciwstawioną jedynemu Bogu. Ani Bóg, ani szatan nie mają odpowiednika w religii starosłowiańskiej. W chrześcijaństwie Bóg jest i będzie tylko dobry, zaś szatan tylko zły. Natomiast w religii prasłowiańskiej konfliktu Dobra ze Złem nie ma, dlatego bogowie nie są albo tylko dobrzy albo tylko źli i dlatego jednym i drugim składa się ofiary.
Kiedy na ziemie polskie zaczęło napływać chrześcijaństwo, umniejszało znaczenie pomniejszych bożków słowiańskich przypisując im bycie sługami szatana. Wynikało to z niezrozumienia idei wiary starosłowiańskiej.
Szatan jest zbuntowanym aniołem i negatywną siłą przeciwstawioną jedynemu Bogu. Ani Bóg, ani szatan nie mają odpowiednika w religii starosłowiańskiej. W chrześcijaństwie Bóg jest i będzie tylko dobry, zaś szatan tylko zły. Natomiast w religii prasłowiańskiej konfliktu Dobra ze Złem nie ma, dlatego bogowie nie są albo tylko dobrzy albo tylko źli i dlatego jednym i drugim składa się ofiary.
XVIII. KTO MOŻE NALEŻEĆ DO RKP
Każdy może należeć do RKP, nie rezygnując jednocześnie z własnej religii. Jest to Kościół publiczny, otwarty dla wszystkich i na wszystkich. Święta obchodzone są publicznie. Aby należeć, nie trzeba podpisywać deklaracji, wykluczać się z dotychczasowego związku wyznaniowego. Wystarczy wspólnie obchodzić święta, czuć jedność z naturą, bo ona - to Światowid.
RKP nie jest sektą, o co posądzają go osoby świeckie i duchowne. Nie czci również szatana - szatan jest elementem religii judeochrześcijańskich.
RKP sprzeciwia się tendencji uważania za Polaków jedynie katolików. Jako przykład, że tak nie należy czynić, podają osobę Mikołaja Reja. Uznany za Ojca języka polskiego poeta patriota był przecież protestantem.
Uważają, że Polakiem jest ten, kto się nim czuje, ponieważ przynależność do narodu przejawia się w języku i kulturze człowieka a nie w pochodzeniu. Wielu obywateli polskich Polakami tylko z nazwy – ponieważ skłaniają się ku zachodnim zwyczajom i kulturze a umiejętność poprawnego wyrażania się po polsku jest u nich bardzo uboga.
RKP nie jest sektą, o co posądzają go osoby świeckie i duchowne. Nie czci również szatana - szatan jest elementem religii judeochrześcijańskich.
RKP sprzeciwia się tendencji uważania za Polaków jedynie katolików. Jako przykład, że tak nie należy czynić, podają osobę Mikołaja Reja. Uznany za Ojca języka polskiego poeta patriota był przecież protestantem.
Uważają, że Polakiem jest ten, kto się nim czuje, ponieważ przynależność do narodu przejawia się w języku i kulturze człowieka a nie w pochodzeniu. Wielu obywateli polskich Polakami tylko z nazwy – ponieważ skłaniają się ku zachodnim zwyczajom i kulturze a umiejętność poprawnego wyrażania się po polsku jest u nich bardzo uboga.
XIX. GALERIA FOTOGRAFII PRZEDSTAWIAJĄCYCH BÓSTWA
- Swaróg
- Perun i Weles - Jałta
- Perun - Rosja
- boginii Makosz (jej ołtarz)
GALERIA ZDJĘĆ POSĄGÓW ŚWIATOWIDA
(większość fotografii pochodzi z bloga - bialczynski.files.wordpress.com)
- Muzeum Archeologiczne - Kraków (pierwowzór - czyli posąg wyłowiony / wykopany z rzeki Zbrucz)
- Ukraina
- Nad Jeziorem Charzykowskim - Chojnice
- kopia w Hyde Parku w Londynie
- Wzgórze Krzywoustego - Sudety
- Gubin
- Jastrzębia Góra
- Łódź
- Chociebuż
- Czechy
- Olesko
- Floryda - rzeźba wspólczesna autorstwa Albina Polaszka
- Kemerowo - Rosja
- Białowieża
- Kraków - Park Krakowski
- Kijów - Ukraina
- Meklenburg
- Kamień Pomorski
- Rosja
- Ralsvieg - Rugia
- Neustrelitz
- kopia posągu w Wolinie
- Rudnik nad Sanem
- Warszawa - Podzamcze
- Skała - Stożek (Światowid naturalny - tzw. przyrodzony)
- Gruszki
- Kraków, pod Wawelem
- Czeladź
- Biskupin
- Arkona (Niemcy) - rzeźba współczesna
- Współczesnarzeźba autorstwa Edmunda Szpanowskiego
- Głogów
- Luboń
- Władywostok
- Otrębusy
- Babia Góra (w Choroszczy)
- Kościół Leonarda w Lipnicy Murowanej
- zbocze Prusowa w Milówce
Drewniana rzeźba Świętowita, stojąca od 2007 roku na zboczu Prusowa w Milówce trafiła do Księgi Rekordów Guinnessa. Świętowit ma 14,3 metra wysokości i waży 15 ton.
Posąg Świętowita rzeźbili bezpłatnie przez wiele miesięcy uczestnicy pleneru, którzy przybyli do Milówki z całej Polski, by stworzyć symbol tolerancji. Jego pomysłodawcą był Grzegorz Śleziak, tworzywem natomiast ogromny pień cztery stuletniej topoli.
Posąg Świętowita jest odzewem na wydarzenia polityczne i brak tolerancji w świecie, obrazuje lęki i obawy współczesnego społeczeństwa.
Starożytny Świętowit był przedstawiany jako bóg o czterech twarzach. Posąg z Milówki twarzy ma wiele więcej. Na frontowej części rzeźby przedstawione są bóstwa i symbole głównych religii świata: chrześcijaństwa, buddyzmu, prawosławia, judaizmu, islamu i hinduizmu. Łuk ze splecionych dłoni znajduje się na każdej stronie rzeźby, by nawoływać do dobra, pokoju oraz harmonii w świecie. Na cokole wyrzeźbione zostały podobizny przywódców duchowych: Jana Pawła II i Dalajlamy, twarze przywódców politycznych.
Zebranie i opracowanie tekstu - Un (copyright na post w obecnym kształcie)
źródło - oficjalna strona RKP http://r-k-p.prv.pl/
Posąg Świętowita rzeźbili bezpłatnie przez wiele miesięcy uczestnicy pleneru, którzy przybyli do Milówki z całej Polski, by stworzyć symbol tolerancji. Jego pomysłodawcą był Grzegorz Śleziak, tworzywem natomiast ogromny pień cztery stuletniej topoli.
Posąg Świętowita jest odzewem na wydarzenia polityczne i brak tolerancji w świecie, obrazuje lęki i obawy współczesnego społeczeństwa.
Starożytny Świętowit był przedstawiany jako bóg o czterech twarzach. Posąg z Milówki twarzy ma wiele więcej. Na frontowej części rzeźby przedstawione są bóstwa i symbole głównych religii świata: chrześcijaństwa, buddyzmu, prawosławia, judaizmu, islamu i hinduizmu. Łuk ze splecionych dłoni znajduje się na każdej stronie rzeźby, by nawoływać do dobra, pokoju oraz harmonii w świecie. Na cokole wyrzeźbione zostały podobizny przywódców duchowych: Jana Pawła II i Dalajlamy, twarze przywódców politycznych.
Zebranie i opracowanie tekstu - Un (copyright na post w obecnym kształcie)
źródło - oficjalna strona RKP http://r-k-p.prv.pl/
Dziękuję Un za piękny artykuł,mam nadzieję że przyda się każdemu.
OdpowiedzUsuń